رابطه هوش معنوی با سازگاری زناشویی و سلامت روان مادران کودکان کم توان ذهنی شهرستان مرودشت

چکیده پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی با سازگاری زناشویی و سلامت روان مادران کودکان کم توان ذهنی انجام شده است . جامعه آماری تمامی مادران دانش اموزان کم توان ذهنی دختر و پسر شهر مرودشت حدود 150 نفر که 100 نفر دانش آموزان پسر و 50 نفر دانش آموز دختر را شامل می شود. روش تحقیق همبستگی و روش نمونه گیری سرشماری می باشد که تمامی جامعه آماری انتخاب و مورد بررسی قرار گرفت.ابزار اندازه گیری پرسشنامه های هوش معنوی عبدالله زاده و همکاران ، سازگاری زناشویی دو عضوی اسپانیرد (d.a.s) و سلامت روان کلدبرگ و هیلر می باشد که از روش آمار توصیفی و استنباطی( میانگین و انحراف استاندارد ) ( ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون ) بهره گرفته شده است.نتایج نشان داد که بین هوش معنوی با سازگاری زناشویی رابطه معنی داری وجود دارد این به آن معنی است که هر چه هوش معنوی مادران زیادتر باشد سازگاری زناشویی آنها هم مطلوب تر است اما رابطه هوش معنوی با سلامت روان رابطه معکوس و معنی داری وجود دارد یعنی هر چه هوش معنوی بالاتر باشد مقیاس سلامت روان پایین می آید و این نشانه سلامت روان بالای مادران می باشد و برعکس.همچنین عامل دوم هوش معنوی (زندگی معنوی با اتکا به هسته درونی نسبت به عامل اول پیش بینی کننده قوی تری برای سلامت روان مادران می باشد و عامل اول هوش معنوی ( درک و ارتباط با سرچشمه هستی ) پیش بینی کننده قوی تری برای سازگاری زناشویی مادران است. کلید واژه ها: هوش معنوی ، سازگاری زناشویی ، سلامت روان ، مادران کودکان کم توان ذهنی.